به جرأت میتوان گفت که دیتا و اطلاعات از مهمترین اموال کسبوکارها محسوب میشوند و هر کسبوکاری نیاز دارد که این اطلاعات را در فضایی، چه ابری چه دیتاسنتر ذخیره کند. در این مقاله به بررسی تفاوت این دو فضا خواهیم پرداخت.
در خصوص این سوال که کدام یک مناسبتر است؛ سروش ابراهیمی، متخصص ذخیرهسازی و مجازیسازی، گفت: «قطعاً فضای ابری مناسبتر است. در این روش ذخیرهسازی نیاز نیست که خود کسبوکار هزینه تجهیزات و دیوایسها را تامین کند و صرفاً از سرویس مراکزی که این تجهیزات سخت افزاری را خریداری کردند، استفاده میکنند. در دیتاسنتر، نیاز است هزینه زیادی صرف تجهیز کردن اتاق سرور شود و البته فضای مناسبی هم برای تعبیه و ساخت این دیتاسنتر نیاز است.»
او اضافه کرد: «استارتاپها که بودجه کافی برای تجهیزات و نیروی متخصص انسانی ندارند، بهتر است از فضای ابری استفاده کنند، اما زمانی که یک استارتاپ رشد کرده و بزرگ میشود، هم از سرویس ابری استفاده میکند و هم برای خود اتاق سرور میسازد. البته انتخاب فضای ابری به دلیل سهولت استفاده از آن نیز هست، فاندر دیگر نیاز ندارد که درگیر خرید، نگهداری، خرابی، فضای مناسب، امنیت و… شود.»
اما، بهتر است نگاهی هم به مفهوم فضای ابری و دیتاسنتر داشته باشیم و بعد از اینکه به تفاوت این دو پی بردیم، ببینیم که استارتاپها یا کسبوکارهای نوپا بهتر است از کدام فضا برای ذخیرهسازی استفاده کنند.
دیتاسنتر یا مرکز داده (Data Center) یک مرکز فیزیکی متشکل از سرورها و تجهیزات شبکه است که کسبوکارها از آن برای نگهداری از دادهها، اطلاعات و برنامههای بسیار مهم خود استفاده میکنند. حفظ “امنیت” و “قابلیت اطمینان” از جمله دغدغههای مهم نگهداری از مراکز داده به شمار
میروند.
فضای ذخیره سازی ابری نوعی رایانش ابری است که امکان ذخیره دادهها و فایلها را در اینترنت از طریق سرور ابری فراهم میکند و کاربران از طریق اینترنت عمومی یا اتصال شبکه خصوصی اختصاصی به آن دسترسی پیدا میکنند. ارائه دهنده سرورهای ذخیره سازی، زیرساختها و شبکه را
بهطور ایمن ذخیره، مدیریت و نگهداری میکند تا کاربران هر زمانی که نیاز داشتند، بتوانند تقریباً به طور نامحدود به دادهها دسترسی پیدا کنند. با فضای ابری دیگر نیاز به استفاده از دستگاههای ذخیره سازی نیست و کاربران میتوانند در هر زمان و هر مکانی که نیاز داشتند، سریعا به اطلاعات خود دسترسی پیدا کنند.
تفاوت دیتاسنتر و فضای ابری
دیتاسنتر و سرور ابری هر دو جزو سرویسهای رایانش ابری هستند که منابع محاسباتی را از طریق اینترنت به کاربران ارائه میدهند. برای مقایسه دیتاسنتر ابری و سرور ابری باید دانست که سرور ابری نوعی سرور مجازی است که منابع چندین سرور را بهطور همزمان در اختیار کاربران قرار
میدهد. این در حالی است که دیتاسنتر یک مرکز داده فیزیکی است که در آن چندین سرور نگهداری میشود.
تقریباً همه سازمانها حداقل بخشی از زیرساختهای خود را در فضای ابری میزبانی میکنند. دلیل این امر این است که مرکز داده ابری نسبت به دیتاسنترها مزایای بیشتری در زمینه “قابلیت نگهداری” دارد.
برخی از مزایا و معایب “مراکز داده ابری” در مقابل “دیتاسنتر” عبارتند از:
مقیاسپذیری (Scalability): در دیتاسنتر، امکان مقیاسپذیری منابع که توسط شرکت خریداری و مستقر شده است، محدود و زمانبر است. در ابر، منابع اضافی را میتوان در صورت نیاز به راحتی اضافه یا کم کرد.
انعطافپذیری (Flexibility): در دیتاسنتر، انعطافپذیری منابع به دلیل نیاز به خرید، تهیه یا بهروزرسانی لوازم محدود است. در فضای ابری، مشتری میتواند به سرعت منابع را برای برآورده کردن نیازهای کسبوکار خود اضافه یا حذف کند.
هزینه (Cost): هزینه نگهداری از دیتاسنتر به مراتب بیشتر از مراکز داده ابری است. هزینه تمام زیرساخت دیتاسنتر باید در همان مرحله اولیه پرداخت شود، در صورتیکه در فضای ابری، منابع میتوانند به اشتراک گذاشته شوند تا در هزینهها صرفه جویی شود.
در دسترس بودن (Availability): در دیتاسنتر، سازمانها کنترل کاملی بر زیرساخت خود دارند، که این امر میتواند از جهاتی خوب یا بد باشد. اما در فضای ابری، “در دسترس بودن” توسط قراردادهای سطح خدمات (SLA) محافظت میشود، که این امر بیشتر از نظر امنیت و نگهداری حائز
اهمیت بوده و میتواند به نفع سازمان باشد.
امنیت (Security): در فضای ابری، سرویسدهنده خدمات ابری با توجه به قرارداد سطح خدمات مسئول حفظ امنیت بخشی از پشته زیرساخت سازمان است. با این حال، برخی از مشتریان ممکن است خواهان امنیت بیشتری برای مراکز داده ابری خود باشند که لزوما توسط سویسدهنده خدمات ابری ارائه نمیشود.
قابلیت دسترسی (Accessibility): در دیتاسنتر، سازمانها کنترل کاملی بر سیستم های مستقر در مرکز داده دارند. اما در فضای ابری، سازمانها فقط به آنچه توسط سرویسدهنده خدمات ابری ارائه میشود، دسترسی خواهند داشت.